Perqué aprene Bodon ? Deman, lo mond entièr legirà Cabrera.

               Un còp èra, una polida filha demorava dins una region onte lo solelh èra totjorn present e onte lo trabalh de la vinha ritmava la vida dels estatjants. Era la filha la mai polida del vilatge, e totes los òmes la volián per companha. En aquel temps, caliá frequentar un pauc abans lo maridatge. Mas la bèla filha voliá pas d'aqueles òmes. Çò que li agradava èra de faire la fèsta amb sas amigas, d'anar veire lo mond de las vilas.

Un jorn, anava faire la fèsta amb sas doas amigas. Doncas se vestissián de sas mai bèlas raubas, e la filha èra encara mai bèla que de costuma.

Lo jorn s'endormiguèt, la joventut sortiguèt. La pichòta còla arribèt al luòc del rendètz-vos de totes los joves de la region. Las filhas començavan de dançar, e l'agach de la polida filha crosava lo d'un polit jovent. L'aviá pas jamai vist abans. Aquel òme èra pas coma los autres e es çò que li agradava a la bèla filha. Era el qu'esperava dempuèi longtemps sens lo saber. E foguèt el.

L'òme èra institutor dins lo vilatge d'a costat e foguèt plan content d'aver la polida filha per el tot sol. Lor istòria d'amor comencèt.

L'òme li jogava de guitarra, e l'impressionava amb sa cultura generala dabans las emissions de television.

Aprèp tres meses ensem, l'òme partiguèt dins la montanha pendent doas setmanas, per lo trabalh.

Era plan long per los dos amoroses.

Lo jorn de son retorn, la polida filha l'esperava al seu ostal. Ausiguèt la veitura qu'arribava. L'òme montèt los escalièrs amb un enòrme ramelet de ròsas. Lo donèt a la polida filha e tornèt davalar per anar cercar sas valisas.

Dins lo ramelet, i aviá escrich : T'aimi. Me vòls esposar ?

Quand ausiguèri aquela istòria, me sentiguèri un pauc embarrassada. La coneissiái pas. Foguèt ma melhora amiga qu'aviá pausar una question : Alara aprenissiái cossí mos parents se son rescontrats.

  E cric e crac ... non es pas acabat !