Ai una memòria de peis roge ! E aquò me fa cagar perque me vòli sovenir de tota ma vida, de totes los moments qu’ai viscuts (un pauc mai los bons moments). Mas es tròp complicat per ieu. Alara quand èri pichona, comencèri mon jornal intim (coma totas las filhas, dins un polit jornal Diddle).
A la debuta, escriguèri cada jorn mas pauc a pauc, segur, aguèri l’enveja de far quicòm mai qu’escriure (lo ser, entre 8h e 8h30). E quand aguèri lo temps de lo faire, aguèri tròp de causas de dire. Daissèri tombar.
Ara, ai d’amigas qu’an d’aparelhs fòto doncas ai un fum d’album sus mon ordenador amb totas las fèstas, los repaisses, las jornadas amb de collègas en fòtso e aquò me fa de sovenirs e ne soi plan contenta.
Mas mon amiga Emilia trobèt quicòm de genial ! Escriguèt sus son agenda escolara çò que faguèt pendent la dimenjada. Es l’idèa del sègle perque dins la setmana i a totjorn un cors (en MCC) ont me fau cagar (o ont ai ja tot comprès e val pas lo còp d’escotar).
Alara pòdi escriure mos sovenirs...
| « Lo sovenir d’aquel jorn, val mai que tot » -LC- |
*« en » frances revira en « ne » dabans un GV e en « en » dabans un particpi present*
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire